Mashable internet sitesinde yer alan habere nazaran, 1986’da Uranüs‘ün yakınlarından geçen Voyager 2 uzay aracının gönderdiği onlarca yıllık bilgileri inceleyen bilim insanları, kelam konusu uydulardan Titania ve Oberon’da hayatı destekleyecek sıcaklıklarda su olabileceğini tespit etti.
Yeni bilgisayar modelleme tekniklerini kullanan araştırmacılar, Voyager 2’nin datalarını tekrar tahlil etti ve buz devinin 27 uydusundan dördünün çekirdek ile kabukları ortasında muhtemelen sıvı halde su bulunabileceği sonucuna vardı.
Araştırmacıların kullandığı yeni bilgisayar modellerinde Satürn’ün uydusu Enceladus ve cüce gezegen Ceres dahil olmak üzere Güneş Sistemi‘ndeki okyanus dünyalarının keşfedildiği daha evvelki misyonlarda elde edilen datalardan yararlanıldı.
Araştırmada Ariel, Umbriel, Titania ve Oberon uydularında kilometrelerce derinlikte tuzlu su okyanuslarının bulunabileceği belirlendi. Kelam konusu uydular, gün geçtikçe genişleyen Güneş Sistemi’nde bulunan okyanus dünyaları listesine dahil edildi.
NASA‘nın Güney Kaliforniya’daki Jet Tahrik Laboratuvarı Baş Araştırmacısı Julie Castillo-Rogez, yeni bilgilerin 1126 ila 1600 kilometre çapındaki uyduların sıvı okyanusları destekleyebilecek sıcaklıklara ulaşamayacağına yönelik görüşleri değiştirdiğine işaret etti.
Castillo-Rogez, “Cüce gezegenler ve uydular üzere küçük gök cisimleri düşünüldüğünde gezegen bilimciler, daha evvel cüce gezegenler Ceres ve Pluto ile Satürn’ün uydusu Mimas dahil olmak üzere pek çok imkansız yerde okyanus olduğuna dair deliller elde etmişti yani daima olarak şimdi anlayamadığımız olgular karşımıza çıkabiliyor” dedi.
Uranüs’ün en büyük beş uydusundan yalnızca Miranda’nın bir okyanus için kâfi ısıyı koruma edemeyecek kadar küçük olduğu düşünülüyor.
Araştırmacılar, ayrıyeten teleskoplardan alınan, muhtemelen Ariel’in buzlu volkanlarından yükselerek yüzeye gerçek akan hususları gösteren ispatlar tespit etti.
Öte yandan bilim insanları, buz devi ve uydularındaki suların donmasını engelleyen ısının kaynağının ne olduğu da dahil olmak üzere çözülmesi gereken daha birçok mevzunun bulunduğunu vurguladı.
Uranüs’ün çekim kuvveti ısıyı sağlamak için kâfi değil
Araştırmada Uranüs’ün çekim kuvvetinin bu ısıyı sağlamak için kâfi olmadığı belirlendi.
Uzmanlar, buzlu Uranüs’ün en büyük uydularında muhtemelen yaygın bulunan tuz ve amonyağın antifriz misyonu gördüğünü, ısı kaynağının da uyduların yer kabuğundan yükselen sıcak sıvılar olduğunu düşünüyor.
NASA, bu yıl gelecekteki uzay misyonları için Uranüs ve uydularına öncelik verdi. Buna yönelik bir vazifenin en erken 2031 yahut 2032’de başlayabileceği öngörülüyor.
James Webb Uzay Teleskobu da yakın vakitte 7. gezegen Uranüs’ün etrafındaki 11 halkanın manzarasını yakalamıştı.
NASA, gelecekteki vazifelere hazırlanmak için Dünya’dan yaklaşık 3 milyar kilometre uzakta olan eğimli buz devi hakkında daha fazla bilgi edinmeye çalışıyor.
Araştırmanın sonuçları, Journal of Geophysical Research mecmuasında yayımlandı.
Yorumlar kapalı.