Fehmi Koru*
Dün, seçim tarihi -14 Mayıs- ile birlikte kendisinin cumhurbaşkanı adayı olduğunu da ilan eden AK Parti önderi Tayyip Erdoğan için Yüksek Seçim Kurulu’ndan (YSK) onay çıkar mı?
Bu soruya CHP sözcülerinden çelişkili karşılıklar geliyor.
Genel yaklaşım, YSK üyelerine güvenmemek… 2017 halkoylamasında maddesine ters olarak mühürsüz oy pusulalarını sayıma dahil etmişti YSK; son lokal seçimde de birebir zarfa atılan dört oy pusulasından üçünü geçerli, birini ise geçersiz sayarak İstanbul büyükşehir başkanlığı için yapılan seçimi tekrarlatmıştı.
Dün bir CHP sözcüsünün ağzından YSK için ‘şaibeli’ sözcüğünün çıktığını fark ettim.
YSK’ya güvenmeyenler, geçmiş siciline bakıp “Yeniden bir yanlışlığa yol verebilir” görüşünü seslendiriyorlar.
Bir kısım CHP’li ise, son 20 yılda partilerinin seçimlerde daima hezimet tatmasından duydukları garip hislerle, bu kez adaylarını Erdoğan karşısında güçlü gördükleri için olmalı, “Aday olsun ve yenelim” havasında.
Her iki yaklaşımı da siyaseten ve hukuk açısından sakıncalı buluyorum.
Geçmişte YSK’nın tuhaf kararları olmadı değil, oldu. 2017 halkoylamasında, YSK kararıyla sayıma alınan mühürsüz oyların iktidar cephesine yazılması sonucu ülkeye sistem değiştirildi ve o günden bu güne yaşanan tüm aksiliklere kapı aralandı. Son mahallî seçimde, İstanbul büyükşehir belediye başkanlığı için yapılan seçimi tekrarlama kararı, sonucu değiştirmedi, ancak o karar devlete ve millete kim bilir ne kadar maddi yük getirmiştir.
Ancak o yanlış kararları veren YSK’nın üye yapısı vakit içerisinde büyük çapta değişti. En son değişiklik beş üyelik için iki ay evvel gerçekleşti.
Eski üyelerin yanlışlığı yeni üyelere mal edilemez. Kaldı ki, verilen yanlış kararlara iştirak etmeyen üyeler de olmuştu.
YSK üyeliği hukuk fakültesini yeni bitirmiş, birkaç yıllık savcı yahut yargıçlara açık değil; üyeler ekseriyetle mesleklerinin doruğunda, emeklilik eşiğinde bulunan kıdemli hukukçular.
Üstelik, Tayyip Erdoğan’ın “Ben adayım” demesi ve partinin adaylığını kendilerine bildirmesiyle birlikte YSK’nın önüne gelecek olan bahis, yakın geçmişteki yanlış kararlara yol açan hususlardan çok farklı.
Anayasa kelam konusu bu kere.
İki periyot cumhurbaşkanlığı yapmış birinin üçüncü sefer aday olamayacağını bildiriyor anayasa (m. 101).
Halkoylamasına sunulmadan evvel anayasada yapılan değişikliklerde sistem baştan ayağa yenilenirken, 101. husus yerli yerinde bırakılmış. O sırada “Bu kısıtlama yeni sisteme nazaran seçilen cumhurbaşkanına uygulanmaz” manasına gelen bir cümle hususa eklenseydi, Erdoğan’ın adaylığına itiraza mahal kalmayacaktı.
Oysa bugünkü haliyle anayasanın o hususunu farklı yoruma tabi tutmak imkanı bulunmuyor.
YSK üyeleri mevzu bu kadar seçik-seçik olmasına karşın Erdoğan’ın adaylığının önünü açacak bir karar veremez mi?
Verebilir. Verdikleri takdirde, kararlarını temyiz mercii bulunmadığından, o karar ışığında gidilecek seçime Tayyip Erdoğan Cumhur İttifakı’nın adayı olarak katılabilir.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın tekrar seçilmesi ve TBMM’deki iktidar yapısının korunması halinde YSK’nın vereceği karar herhalde sorgulanmayacaktır da…
Nitekim 2017 halkoylaması ve son lokal seçim sırasında verdikleri kararlar sorgulanmadı.
Peki ya seçimler farklı bir sonuç verirse? Cumhurbaşkanlığı seçimini muhalefetin adayı kazanır, TBMM’de çoğunluğu iktidar kaybederse?
O vakit ne olabilir?
Herhalde YSK üyelerinin her biri bu soruyu kendilerine soruyorlardır.
Sözün kısası, Tayyip Erdoğan’ın adaylığı konusu o denli “Aday olsun da bu kere onu biz yenelim” üzere bir münasebetle önemsizleştirilebilecek kolaylıkta değildir.
Konunun gerçek siyaset açısından da üzerinde durulmayı hak eden bir tarafı var.
Cumhurbaşkanlığı seçimine giden yolda şahit olunacak yarışta, Cumhur İttifakı adayının Tayyip Erdoğan yahut bir diğeri olması, kıymetsiz bir detay değil, sonucu etkileyebilecek ciddiyette bir bahistir.
Önemsiz olduğunu düşünenler yanlışta.
Tayyip Erdoğan 1994 yılından bu yana girdiği bütün seçimleri kazanmış bir siyasetçi. Ortada beklediği sonucu alamadığı 7 Haziran 2015 genel seçimi ile İstanbul’un son büyükşehir belediye başkanlığı seçimleri de var fakat, kurala uymayan o iki sonuç genel tabloyu değiştirmez.
Kazana kazana kazanmayı öğrendi Tayyip Erdoğan.
Aday olabilsin yeniden kazanabilmenin yollarını arayacak tahminen de bulabilecektir.
Seçimler de sonucu evvelce basitçe kestirilemeyen birer muammadır.
İki ay sonra yapılması mukadder olan her iki seçim Türk siyaseti açısından tarihi ehemmiyette. Sonucun yalnız sportmence geçen bir yarışla değil, birebir vakitte anayasa ve kanunlara uygun bir adil tabanda elde edilmesi gerekir.
Kimsenin itiraz edemeyeceği bir sonuca lakin o denli ulaşılabilir.
Muhalefet 1994’ten beri yapılagelen her seçimde Tayyip Erdoğan ile AK Parti’yi yenebileceği umuduyla yenile yenile bu günlere geldi.
Yeniden yenilebilir de…
Rahmetli Turgut Özal kendisine atfedilen “Anayasa bir kez delinse ne olur” kelamını hakikaten sarf etmiş miydi, bundan çok emin olmasam bile, artık yapılan mevzuya ait tartışmalarda birtakım CHP sözcülerinin halini, o kelamın günümüzde hortlatılması olarak görüyorum.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Yorumlar kapalı.