* Fehmi Koru
Cumhurbaşkanlığına bağımsız aday olabilmek için gerekli 100 bin imzayı toplayan ikinci kişi Sinan Oğan oldu. Dün akşama kadar 108 bin kişi onun için imza vermiş. Böylelikle en azından dört kişi cumhurbaşkanı seçilebilmek için yarışacak.
Yüksek Seçim Kurulu’nun adaylıklarını onayladığı Millet İttifakı’nın adayı Kemal Kılıçdaroğlu ile Cumhur İttifakı’nın adayı Tayyip Erdoğan yanında bağımsız adaylar Muharrem İnce ve Sinan Oğan’dan birine oy kullanılabilecek.
Kılıçdaroğlu ile Erdoğan’ın gerilerinde birden fazla parti var. Bağımsız adaylar ise ismi üstünde bağımsız. Her ne kadar İnce’nin başkanı olduğu bir parti -Memleket Partisi- ve Oğan’ı destekleyeceğini açıklamış Zafer Partisi bulunsa da, ittifak partilerinin adayları karşısında bağımsızlar epey zayıf bir görüntüdeler.
Öyle olduklarına takılmayalım diye olacak, her iki bağımsız aday da çok tezli konuşuyorlar.
Yine de bayağı masraflı kampanyaları nasıl yürüteceklerini merak etmeden duramıyorum.
AK Parti genel lideri da olan Cumhurbaşkanı Erdoğan dün akşam katıldığı bir iftarda eli yüksekten açmış: Bir yılda 319 bin, toplamda da 650 bin konut inşa edeceklermiş…
Haklıya hakkını teslim etmek lazım: AK Parti’nin en uygun bildiği mevzudur inşaatçılık. Kâfi ki, kaynak bulunsun, 650 bin değil 1 milyon konut da inşa edebilirler.
İş bilen – iş bitiren bir takımı var AK Parti’nin. Zelzelede yıkılanların yerine konduracakları binalar için çabucak yer tespiti yapabilmiş, projelerini denkleştirebilmiş, üstlenecek şirketleri temin edebilmiş olmalılar ki, inşaata başlamışlar bile.
“Bravo” demekten diğer bir reaksiyon verilemez bu aculluğa.
Sanıyorum, bu süratle birkaç inşaatı bitirip seçime kadar içine depremzede bile yerleştirebilirler.
Gerisi?
O hususa hiç girmeyelim. Soruya sağlıklı karşılık verebilmek için, o kadar konutun inşaatında kullanılacak gereçlerin tepeye vurmuş fiyatlarını, buna karşılık devletin şu anki kısıtlı imkanlarını karşılaştırmak gerekiyor ki, bunu yapabilmek için matematik bilmek kâfi olmaz; hayal gücüne de gereksinim var.
İktidarın karşısındaki siyasalların kampanyalarında işleyecekleri mevzulara gelince…
Millet İttifakı’nı oluşturan partilerin liderleri ve sözcüleri ile cumhurbaşkanı adayları Kılıçdaroğlu, neredeyse tek bir ağızdan, demokrasiden, özgürlüklerden, adalet kavramından kelam ediyorlar.
Ekonomi konusunun seçmen tercihi üzerindeki tesiri malum.
Bill Clinton’un başkanlığa geldiği 1992 seçimini ABD’de izlemiştim. Ülkenin küçük bir eyaletinin ismi duyulmamış valisiyken lider adayı olmuştu Clinton. Karşısında rakip olarak, ülkesini BM’de büyükelçi olarak temsil etmiş, CIA yöneticiliği yapmış, başkan Ronald Reagan’ın yardımcısıyken bir evvelki seçimde lider seçilmiş, başkanlığı devrinde Irak’a savaş açarak Saddam’ı işgal ettiği Kuveyt’ten çekilmeye zorlamış George H. W. Bush bulunuyordu.
Doğal olarak, beklenti, Bush’un ikinci sefer seçilmesiydi.
Öyle olmadı lakin.
Clinton seçildi.
“Nasıl oldu?” sorusunu yönelten birine, Clinton’un seçim kampanyasında strateji danışmanlığını üstlenmiş James Carville’in verdiği şu yanıt çok tutmuştu: “It’s the economy stupid.”
“Böyle aptalca bir soru sorulur mu, sebep alışılmış ki ekonomi” anlamına geliyor bu cümle.
Muhtemelen, 14 Mayıs seçiminden Millet İttifakı ve cumhurbaşkanı adayı Kılıçdaroğlu sandıktan kazanarak çıkabilirse, iktidara seçimi kaybettirenin ne olduğu yolundaki değerlendirmelerde sebep olarak birinci sıraya ekonomiyi koymak gerekecek.
Zaten bu bahsin kampanyada kendilerinin yumuşak karnı olduğunu anladıkları için olacak, iktidar cephesi, kısa mühlet evvel yaptıkları ve yapıldığında ‘tarihi’ sıfatını kullandıkları artırımlara yenilerini ekleme yoluna girdi.
Emeklilere -hiç değilse en düşük maaşlı olan emeklilere- 2 bin TL artırım bu türlü geldi.
Yine emeklilere bayramlarda verilen ikramiye 1100 TL’den 2 bin TL’ye bu türlü çıktı. [Önceki yıl bayramlarda verilen 1000 TL’lik ikramiyeye artırım talep edildiğinde lakin 100 TL desteği yapılmıştı. Artık seçim var ve 900 TL birden ikramiyeye artırım geldi.]
Bu ortada Çalışma bakanı da gazilere ödenen maaşların minimum fiyat düzeyine çıkartılacağı ‘müjdesini’ verdi.
Cumhurbaşkanı adaylığı için imza toplayanlardan beşinci bir ismin daha başarılı olabileceği, adaylıktan vazgeçtiği halde 70 bin kadar imza toplamasından anlaşılıyor: Fatih Erbakan’ın…
Fatih Erbakan şimdi Cumhur İttifakı içerisinde yer alıyor.
Ona “Neden?” diye sorduklarında verdiği yanıtı yadırgadım:
“Ülkemizin 60-70 yıl sonra yine CHP zihniyetine teslim edilmesine vesile oldunuz suçlamasıyla muhatap olmak istemedik.”
Cevabı bu.
Henüz o sırada doğmamış olduğu için -kendisi 1979 doğumlu- bilmiyor olabilir diye hatırlatmak isterim: Merhum babası, başında olduğu Milli Selamet Partisi ile katıldığı birinci seçimden -1973- sonra, Bülent Ecevit’in başında bulunduğu CHP ile koalisyon hükümeti kurmuştu.
Yani?
CHP 1973’te de iktidar olmuştu ve onu koalisyon hükümetine katılarak sağlayan da Necmettin Erbakan’dı.
Kimse bu yüzden Necmettin Erbakan’ı suçlamadığı üzere, o koalisyonun başarısı Kemal Kılıçdaroğlu’nun ‘helalleşme’ ile başlattığı açılıma ilham kaynağı olmuşsa şaşırmam.
60-70 değil 50 yıl evvel oldu bu.
Seçime 50 günden az bir vakit kaldı.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Yorumlar kapalı.