◊ Çocukluğunuz Teksas’ta geçmiş, o yıllarda sizi şöhrete çeken silinmez şeyler nelerdi?
– Aman İlahım, katiyen hiçbir şey. Üç kanallı bir televizyonumuz vardı. Babam kablo almayı reddetti. Eğitimci bir ailede büyüdüm, bu yüzden daima kitap okuyorduk. Ben, şöhret aşkıyla büyümedim. Bu yüzden benim için Hollywood’a taşınmak hakikaten yaratma sanatıyla ilgiliydi. Oyuncu olmak için oraya taşındığımda dersler aldım ve herkes bu sanata o kadar meraklıydı ki… Kimse ünlü olmak için orada değildi.
◊ Ekranda çok fazla yol kat ettiniz, tüm bu tecrübe artık size nasıl geliyor?
– Ah, hâlâ özlüyorum. Televizyonu seviyorum. Yani ben sahiden bir TV eseri üzereyim. Sinema okulum olarak “Umutsuz Konut Kadınları”nı kullandım. Yani sette hakikaten dikkat ettim ve kameraları, lensleri ve ışıkları çok merak ettim…
BAZEN KENDİ YETENEĞİMİZİ FARK ETMEMİZ GÜÇ OLUYOR
◊ Ve “Umutsuz Mesken Kadınları”ndan kısa müddet sonra kamera ardına geçtiniz…
– Evet, bunu yapmayı sevdim. Nitekim merdivenin her basamağına dokundum. İki kısa sinema çektim ve akabinde daha büyük işler yaptım. Televizyonda hakikaten çok hoş işlerim oldu. Etrafım yeteneklerimi biliyordu. İnsanların “Ah evet, çok uzun vakittir direktörlük yapıyor” demesi bir dakika sürdü sanırım. (Gülüyor)
◊ Kamera ardına birinci geçtiğinizde bu yalnızca merak mıydı? Süreci merak ediyorum…
– Birinci kısa sinemamı çektiğimde pişman olmuştum. Daha sonra Marc Cherry ile “Devious Maids”in yapımcılığını üstlendim. Sete girdim, yaptım ve hakikaten güzeldim. Bence bazen kendi yeteneğimizi fark etmemiz çok sıkıntı oluyor. Her şeyden evvel kendinize müsaade vermeli ve bu işte yeterli olduğunuzu görmelisiniz.
Kendimde bunu gördükten sonra öteki insanların da bunu doğrulamasını sağladım. Ve bence biz, bilhassa bayanlar, onu yapmaktan, her ne ise onu yapmaktan korkmamalıyız. Müelliflik, direktörlük, oyunculuk ne olursa olsun…
YAPIMCI, TAMİRCİ VE SETTE SORUN ÇÖZÜCÜDÜR
◊ Direktörlük ve yapımcılığı bir ortada öğrendiğinizi söyleyebilir misiniz?
– Size şöyle söyleyeyim, bir üretimci tamirci ve sette sorun çözücüdür. Yani, şayet hayatta bir sorun çözücü değilseniz, bittiniz. (Gülüyor) Bu yüzden bayanların uygun üretimciler olduklarını düşünüyorum zira biz tıpkı anda birden fazla işi yapanız ve sorun çözücüyüz. Bu çok komik, zira beşerler benim oyunculuktan direktörlük ve yapımcılığa geçiş yaptığımı düşünüyor.
Ama ben her vakit yolu oyunculuğa düşen bir yapımcı-yönetmen oldum. Hollywood’a geldiğimde, yapım şirketinde çalıştım. Sinema ve televizyonda yapımcılık için şahane bir eğitimdi. Etrafta koşuşturuyordum, insanlara kahve getiriyordum. Yaparak, yaşayarak öğrendim. Büsbütün verimli, meraklı ve istekliyim.
Yönetmenlik güç, zira vizyon bütünüyle ortaya çıkana kadar beklemeniz gerekir. Lakin üretimci olmak koşuşturmaca ve akıllı olmakla ilgilidir. Bu, münasebetler ve kişiliklerle hakikaten ilgilenmek ve hiçbir şeyi ferdî algılamamakla ilgili. Biri sana bağırdığında, “Harika. Bunu nasıl düzeltebilirim?” demelisiniz. Bir yapımcının yaptığı budur.
◊ Bir bayan olarak yapım şirketi kurmanız hakikaten takdire şayan…
– Uzun vakit evvel Lucille Ball’un bir imal şirketi vardı, bunu yapan bayanlar vardı. Yani tekerleği tekrar icat etmiyoruz. Sahiden üretimci ve direktör olmak istememin nedeni en son eserin denetimini elinde tutmayı istememdi. Bir aktör olarak ortaya çıkıyorsunuz, repliklerinizi söylüyorsunuz, editlemiyorsunuz, üzerine müzik koymuyorsunuz, rol arkadaşınızı seçmiyorsunuz, hatta o replikleri bile seçmiyorsunuz.
Ben de “Ah, bunu denetim etmek istiyorum. Bu bahiste kelam sahibi olmak istiyorum. Oy kullanmak istiyorum” der üzereydim.
Bir defasında bir sinema yaptığımı ve onun posterini hatırlıyorum. Başımı diğer birinin üzerinde photoshop’la eklemişlerdi! ‘Aman Yaradanım, bu benim bedenim değil. Bu benim göğüslerim değil. Bu ben değilim, bu da ne’ dedim.
Söz hakkım yoktu, ne demek istediğimi anlıyor musun? Bu benim imajım. Söyleyecek bir kelamım olması gerekmez miydi?
Bence aktörler olarak rolü oluşturmak ve tüm bunları yapmak için çok fazla uğraş harcadık.
Otomatik olarak yaptığımız birçok şey var ve bu yüzden bir üretimci olarak gelip daha resmi bir oylamanın kıymetli olduğunu düşünüyorum, bilhassa de bir bayansanız…
ZİHİNSEL ENGELLİ ABLAM İÇİN DAİMA ‘GÖNÜLLÜ’ OLDUK
◊ Sizin her vakit bir biçimde dışlanmış topluluklar için savaştığınız düşünüyorum. Sizi insanların haklarını duyurmaya iten şey hakkında konuşabilir miyiz?
– Sanırım ailem yüzünden, kim olduğumun DNA’sında var. Ablamın zihinsel pürüzü var. Yani, ben dört kardeşin en küçüğüyüm, bu yüzden onun dünyasında doğdum. Bu nedenle annem toplum hizmetlerine çok dahil oldu. İstekli sözünü hayatımın çok erken devirlerinde biliyordum. En eski anılarım Özel Olimpiyatlar ile ilgili. Özel Olimpiyatlar’da çimlerde uyuduğumu hatırlıyorum. Annem bizi her yere sürüklerdi ve kız kardeşim programın bir modülü olduğu için bizi istekli yapardı. Erkekler ve Kızlar Kulüpleri’ne giderdik ve ablam fakat hepimiz istekli olursak kulüplere girebilirdi. Yani, daima gönüllüydük…
Her Şükran Günü’nde bir aşevine giderdik. Annem “Başkaları yemeden biz yemeyiz” kaygısı. Sonra konuta giderdik ve Şükran Günü’nü kutlardık. Hayatın yolu buydu.
Paltolarımızı geri dönüştürmek zorundaydık, onları verdiğimizden emin olmalıydık. Annem bunda çok fakat çok düzgündü. Birçok hayırdan faydalandık. Kız kardeşim özel muhtaçlıkları olduğu için birçok toplum hizmeti aldı. Hayırseverliğin bir insan olduğunu düşündüm ve “Çok yeterli biri” dedim.
Sonunda bir platforma ve sese sahip olduğumda, bunu elimden geldiğince çok beşere yardım etmek için kullanacağımı biliyordum. Bilhassa bayanlar için. Birçok bayanla büyüdüm. Bu yüzden, bence bir bayana yardım ettiğinizde, o da ailesine yardım etmiş olur. Bu aileyi iyileştirdiğinizde, toplulukları güzelleştirmiş olursunuz ve toplulukları iyileştirdiğinizde, ulusları güzelleştirmiş olursunuz.
Bu yüzden hayır işlerimi ve savunuculuğumu bayanlara yardım etmeye odaklıyorum. Zira onlar sahiden dünyayı değiştirecekler.
TEKRAR GABBY OLMAK İSTERDİM
◊ Disney+ ve ABC, geçtiğimiz birkaç yıl içinde “Umutsuz Mesken Kadınları”nı yine çekmeniz için size başvurdu mu?
– Ah evet. Her yıl bize yaklaştıklarını biliyorum lakin bu Marc Cherry’e bağlı. Marc bunu yapmak istemiyor. Ona birkaç defa sordum “Emin misin” diye. Lakin nitekim, artık dizinin izleyiciye ne söyleyeceğini bilmiyor. “Umutsuz Konut Kadınları”, yaş ayrımcılığı, cinsiyetçilik hakkında çok şey söylediği bir üretimdi. Bu cinsinin bir birincisiydi. Ödül merasimlerinde bile bizi nereye koyacaklarını bilmedikleri bir karışımdı. O vakitler hakikaten çığır açıcıydı. Lakin yeniden de tekrar Gabby olmak isterdim. Birinci kaydolan ve seçmelere giden ben olurdum.
Malzemeleri bir ortaya getirin
◊ Yeni başlayan bayan direktörlere ve üretimcilere ne tavsiye edersiniz?
– Bence üretirken bir şeyleri bir ortaya getirmelisin. Direktör olacaksın… Oyuncu olacaksın… Kamerayı tutacaksın… Bir şeyi bir ortaya getirin ve onu yapmaya başlayın. Ben de yazarlarla konuştuğumda, “Yaz. Ve bir senaryo yazma. Beş senaryo yaz” diyorum. Bence materyalleri bir ortaya getirmelisin. Lokal tiyatrolar olağanüstü. Büyük bir şey ile başlamak zorunda değilsin. Bir sinema yapmak zorunda değilsin. Anaokulunda çocuk oyununu oynayacağım diyorsan, yap bunu. Hayatınızdaki her şeyi üretin, böylelikle rahat etmeye, gelecekteki problemleri belirlemeye ve evvelce varsayım etmeye başlayın.
Yorumlar kapalı.